Orzechowo

Wiem, że on jest beznadziejny... Stary i głupi! Mam wenę, więc niedługo cosik dam Bez zęba

"Pragnienie"

Milkną usta,
milkną ręce
jak szalone
pragnie serce

Skrzą się oczy
zielonym blaskiem,
tańczący płomyk
wzlatuje i gaśnie

Toną smutki
w morzu wzburzonym,
nadzieją i prawdą,
miłością ukojonym

Strachu spojrzenie
wilgotne oczy,
drżące dłonie,
dalekie kroki,

Puste usta,
puste ręce,
tak spragnione
gaśnie serce

proszę o komentarze!!!!

Bardzo ładnie Amelko! Kawał dobrego wiersza ;) . A mój śmiszny, dzisiejszy, o Polsce:

Klnąc w duchu, witając dzień,
Budzi się kolejny leń,
Co Polskę zaśmieca,
I strasznie swym losem się podnieca.

Piję wódę,
zna tylko obłudę.
Kocha pokera,
Zna same zera.

Pracą się nie skaże,
Zje batona, draże.
Lecz robota to jak kosmita!
Jedynie w monopolowym zawita!

Żółte zęby, tępa głowa,
wóda w łape, w wózku na złom podkowa.
I tak się człowiek zastanawia,
Jak to Zdzichu mawia:
"Bo ani rusz bez wódy!
Kto nie pije to jest chudy!"

nawet niezly lepszy od poprzedniego!

"Aniele..."

Nie rozsypuj wietrze
tak szybko tych
prochów.
Ja je ciągle kocham.
I tęsknie.
I juz Go nie zobacze...
Zostanie tylko płacz,
pustka,
żal,
i uczucie, że to...
było.
Wśród grzmotu
burzy,
i blasku gwiazd
zostaną tylko
wspomnienia.

Między nami
Między nami, światło,
Miedzy nimi, światło.
Wszędzie światła czar,
Niczym pozytywna energia.
Jak słowo,
Pismo,
Życie.
Wszystko jest światłem,
Ja,
Ty.
Światło to ty , ty to światło.
Codziennie rozświetla Tobie drogę,
Przez życie,
Które jest światłem.

"Wiatr na moście"

Za mną tuż jest tamta rzeka,
Rzeką wartko czas ucieka,
Oba brzegi mostem spiete.
Oni stoją z tamtej strony,
Kraczą na mnie niby wrony:
"Wróć, a będą grzechy zdjęte"

Wiatr na moście, wiatr na moście,
Obserwujcie, gości sproście.
Wiatr na moście, wiatr na moście,
Nic już być nie może prościej...

Po co wracać do przeszłości,
Skoro już rzucone kości?
Oba brzegi mostem spięte,
A u nogi gruba lina
Z tamtej strony ma utrzymać.
"Wróć a będą grzechy zdjęte"

Wiatr na moście, wiatr na moście...

Choć mawiają: nie pal mostów
Ja go spalę- tak po prostu.
Oba brzegi mostem spięte...
Nie dam trzymac się na siłę,
Staczać wciąż z równi pochyłej,
I niech będą grzechy zdjęte!

Wiatr na moście, wiatr na moście...

Ogień most na pół piłuje,
Wiatr go wokół rozdmuchuje,
Były brzegi mostem spięte.
Ognia tego nie zatrzyma
Ni wichura, ni zadyma,
A rozdmucha co zaczęte.

Wiatr na moście, wiatr na moście...

Tamta strona- jest odbiciem.
Nie wiem czy tu prostrze życie.
Inne mosty, drogi kręte,
Ale przecież wiatrem jestem,
Po własciwej stronie wreszcie.
Tam zostały grzechy zdjęte.

Brzeg nieznany, wiatr na wodzie,
Ogień- mogą oswobodzić,
Wiatr na wodzie, wiatr na wodzie
Dziwne myśli może zrodzić...

proszę o komcie i oceny!!!

"Kamienie"
Kamień na kamieniu,
w ciemnym cieniu,
Między rozterkami,
Uznaniami...
Rozglądam się...

Na kamieniu kamień, jak skra,
swoje sprawy skrywa.
Słońce patrzy z góry,
robię w ziemi dziury...
Rozglądam się...

Na kamienie czekam,
spojrzeń unikam,
Gdzie sa one?
Dwa małe, zagubione...
Rozglądam się...

Amelka te dwa ostatnie są naprawdę świetne. A jakbyście zinterpretowali ten?

’Schody świata naszego’’

Nasz świat stworzony przez nas.
Wieża melancholii.
Niczym czarny motyl – niespotykana myśl
na kwiecie aksamitnym.
Nasz pałac pośród lilii białych.
To my. On i Ona.
A może tylko ja.
Idę śmiertelnie blada,
Po szklanych schodach, w górę,
bez końca, nie widząc kresu,
by oddać życie za Słowiki.
Stado żałobnych kruków otoczyło wieżę.
Czują kłamstwo, widzą czarne szaty ostateczne.
Idę. Nie waham się. Nie boję się.
Już nie idę. Zatrzymana. Poszukiwana.
Wygnany Anioł trzyma mnie.
Szarpie skórę, rozrywa zmysły.
Cisza. Wieczność. Jeszcze kilka sekund.
W powietrzu płynie pod baldachimem,
niedokończony, zakrwawiony portret mój.

Super wiersze! Twoje Orzech i Amelki! Genialene wszytskie 10/10

Kłamstwa
Jej nigdy nie było,
Ja jej nigdy nie widziałem.
Miłość mną ogarnęła?
To kłamstwo...
Kłamstwem żywi się sumienie...
Mnie nigdy nie było,
Ona mnie nigdy nie widziała.
Miłość ją ogarnęła?
To kłamstwo...

„Wysłuchana modlitwa”

Zwróciwszy oczy ku światłu,
Modlitwę do niebios tkałam,
By tchnął w mą duszę pokój,
Kaganiec ciemności rozproszył.

Gorąca prośba wspomnieniem się stała...
Wzrok mój niespodzianie inny widok pochłonął...
W ludzkie obleczona ciało, dusza nieskalana
Przede mną swe piękno rozpostarła...

W blask oczu się zagłębiwszy...
Ciepło spojrzenia delikatnie mnie okryło...
Odejść z pośród jego głębi nie zdołam...
W radosnym powiewie duszy
Cieniutkie niteczki oplotły me serce...

Przemyślny anioł losy nasze złączył...
Nim ziarnka w klapsydrze wyznaczyły zmierzch
Rozsypał drobniutki pyłek uczucia...
Byś otulał mnie nadzieją, bym trwała przy tobie...

Skostniała?
Dlaczego jesteś taka skostniała?
Jaki ból twoją duszę osłania?
Dlaczego w twoim sercu trwoga?
Dlaczego do twojego serca długa droga?
Jaka siła innych odpycha?
Dlaczego twoja dusza... Nie oddycha?
Kiedy na twarzy uśmiech zawita?
Dlaczego zachowujesz się jak skała lita?
Dlaczego jesteś taka skostniała?

"Uwięzieni"

Drobne niteczki poszarpanej pajęczyny,
Oplotły gwiazdy, więżąc pośród siebie ich blask.
Czemu tłumią ich własną światłość...?
Po cóż schwytawszy kryją ich piękno...?

Nocny przewodnik schwytany w ta samą pułapkę...
Tkwi na nieboskłonie wśród ofiar polowania...
Całość bezkresnej sfery ezoterycznych ciał,
Pokryta powłóczystą peleryną mgły...

I ja wśród tego zamętu...
Szukam po omacku drogi...
W niewoli własnego wahania...

Potykam się o własne błędy...
Brak mi wyczucia by iść niezachwiana,
Poprowadź mnie za rękę bo nie umiem wybrać...

wziąłeś to skostniałą z Numb??Linkin Park??

Nie z Piosenki Evanescence, tam też było Numb Happy

Szukam
Szukam...
Raz Światła, raz Ciemności...
Raz Nocy, raz Dnia...
Boje się...
Boję się niekończącej się nocy...
Nicości... Szukam jej, lecz z obawami...
Czy nie przyniesie końca... Czy nie przyniesie...
Ostatecznego Światła?
Bogiem? Duchem? Diabłem? Aniołem?
Czym ono jest?
Szukam go...
Nawet jeścli nie chcę...

że wam chce się to wymyślać i jeszcze pisać